Van intensief naar natuur­in­clusief: de toekomst van de veehou­derij krijgt vorm....

Op donderdag 4 juni 2020 schreef de gemeenteraad van Apeldoorn geschiedenis door als eerste gemeente in Nederland de bouw van megastallen in de gemeente een stop toe te roepen. De gemeente sprak zich hiermee uit voor betere gezondheid voor mens, dier en natuur. Om bij deze koerswijziging de juiste richting te kiezen is veel know how nodig. Deze wordt vergaard door het organiseren van expertmeetings.

Dinsdag 12 januari 2021 vond de tweede bijeenkomst plaats met "Gezondheid en Dierenwelzijn" als thema. Ashis Brahma, arts infectieziekten bij de GGD, legde het verband uit tussen veehouderij en zoönosen (infectieziektes die kunnen overgaan van dier op mens). Een hoge concentratie van dieren zorgt voor een makkelijkere overdracht van ziekten en geeft meer risico’s op gevaarlijke mutaties. In de gemeente Apeldoorn zijn veel slachterijen en intensieve kalverhouderijen. Het risico dat een virus muteert in een zoönose is groot. Dit risico kan worden verkleind door de stallen aan te passen, de manier van mest verwerken te veranderen en door minder vervoersbewegingen te maken met de dieren.

Bert van de Berg wil, als jurist bij de Dierenbescherming, het dierenwelzijn in de stallen bevorderen. Met strooisel, meer ruimte en een schone en gezonde lucht worden de leefomstandigheden van dieren snel en aanzienlijk verbeterd.

Edo Hamersma bezoekt als veearts veel grote veehouderijen. Hij maakt bezwaar tegen, wat hij noemt, de misleiding van het concept "Biologisch" en "Beter Leven". De uitloop voor een biologisch varken is vaak slechts een kleine buitenruimte en de koeien op een boerderij die weidemelk produceert mogen dan wel 120 dagen 6 uur naar buiten, hoe brengen ze de rest van de tijd door?

De laatste spreker is Kees Kroes, agrarisch ondernemer, zzp-er en samen met zijn ouders eigenaar van een intensieve kalverhouderij met 3500 kalveren in Uddel. Hij is zich bewust van het feit dat een intensieve veehouderij zo dicht bij de Veluwe geen goed idee is. Verduurzaming door middel van innovatieve technieken bleek voor hem te duur. Het houden van minder dieren of een complete omschakeling van zijn bedrijf voor bijvoorbeeld het produceren van plantaardige eiwitten kost geld. Wanneer de gemeente hier financieel aan wil bijdragen staat Kees daar positief tegenover.

Over één ding zijn de vier sprekers het eens: Het moet anders. Op welke manier echter en wie gaat dit betalen? Boeren hebben behoefte aan perspectief. Een duidelijke richting waar we naar toe gaan en tijd om dit te kunnen realiseren. Minder dieren betekent echter ook minder vlees en hierin ligt een mooie taak voor de consument. We zullen met elkaar minder vlees gaan eten en er meer voor betalen. De Partij voor de Dieren juicht dit van harte toe want minder vlees is niet alleen beter voor dierenwelzijn en de natuur maar ook véél beter voor de mens.